Gurzek helbest ji pênûsa helbestvan ... Ehmedê xursê

vê êvarê...

di xilmaşiyê de

dilê min dibije te

dilê min ê şûm

peyadar e di qelaçên sînga te de

hêlînên kewsûskan

vedixepêre

gûmaneke bihnperkî

xwe çeng dike sifirneyê

firte – firta dilxerabiyê ye

gelo dibe ku careke din

baran sîwana xwe

venegre?

û

rewanê me bi evînê şil neke?

***

Pertewa Deşta Mêrdînêyî tu Amûdê

Ji te û bi vir de

roj fêrî hilatinê dibe

Jiyan pêşî ji te destpêdike

û

Adîloş hînî pêsêrê dibe

Xweda te afirand

tu xwedanan diafirînî

Kî ne yên peykerên nemerdan

hildiweşînin?

Kî ne yên babetî peykeran

vedijînin?

Şeydaên te dîn in

Leyla yî tu

Dînên te konevan in

Kurdistanî tu

Konevanên te hestyar in

helbestî tu

Helbestevanên te Cezîrî ne

û

Selwa yî tu .

***

Dar hejîrokê

guharên te

di destên min de

qurifîn

gunehê te bû ji wê salê de

daran ber negirtin

heft salên din jî di pey re

min meyweyek wisa bi tam nexwar

ji xwe paş re ez dimirim

***

Tembûra min

ya ku carekê hingivî himbêza te

darê wê ter vegeriya

Tiliyên min ên dimovikan de kesaxandin

careke din pişkuvîn

***

Di govendê de

tiliya min guvaşt

Xwe vedize bin sîbera mêweke tirî

da sitranan ji te re bibêjim

***

Gelo hîn marên min têne te?

ma ne mewîjên lêvên te

dê çivîk bixuin.

***

Li hêviya evîna te

Peykerekî kevirî me

dîndar

nimêjker

Salmidêr birojî

jar û kesîre mam

destên li ber qesîsiya xweda vegirtî

di enîşkê de derizîn e

hêviya min ya dawî xalxalokeke sor e

bi tiliya min ya şehdeyê ve raplikî

Ji serê pêçiyên kermizî

ava baranên berê veduxî

di bin çinda firînê de

Çengên min herifîn.

>>>>>>>>>>>>>>