ÇAVZEYTÛNA MIN...HELBEST: XIZAN ŞÎLAN

ez ê

pêrgîhatina te bi bişirînên gulrengîn

pêşwazî bikim

xalîçeya qedîfe

li ber lingên te ya narîn raxim

delaliya bejna te ya zirav

bi fîstanê hevrîşimî

bixemilînim

li ser mizgîniya xêrê

kilama agirê evînê

bilorînim

di şadiya sermestiya xwe de

semaha îlahiyan

bigerînim

çûka dilê te ya nazenîn

di hêlîna qefesa xwe de

bihewînim

keziya porên te ya xumrî

bi morî û mircanên hesretê

bihûnim

û piştî mirina xwe

ji kortika çavên te re

helbestên kor û kulek

bihêlim

tu

gulgenima zeviya zozanên min î

qiblegeha duayên barana min î

hûriya baxçeya bihuşta min î

bêhnxweşika min

ma tu nizanî

şevistanên şîngirêdayî

sînorên bedena min

dorpêç kiriye

ez

ji derdê şewata bîbikên çavên te

ketime tayê

li hingurê êvarên tenha

bendewarê siya henasa te me

li perestgeha giyanê xwe

tizbiya sebirê

dikişînim

ji şûşeya kul û kederan

lezeta xeyalên te

vedixwim

ji pêsîra heyva çardehşevî

êşa salên qehpik

dimijim

di xumexuma çemên sewdaya te de

avjeniyê dikim

tu

salnameya tava sibehên min î

çîçeka hewşa biharên min î

şerbeta tasa destê civata min î

di tunebûna te de

kolanên bajarê serserî

li min bûn zîndan

li ber pencereya bendemanê

awirên mesûm qerimîn

çira odeya bêdeng

vemirî

dilop dilop rondikên xeman

ji ferhenga bîranînan diniqutin

dilê xeşîm

di pîzota agirdanka hezkirina te de

hate biraştin

laşê min

di çarenûsa mişextbûyî de

dilerizê

li nav bêxewiya nivînan

kûr kûr dinalim

gulnarîna min

ma çima te

pişta min da dîwarê keservedanê

ava coşa jiyanê

li min herimand

û li serê min teyrokên xopan

barandin

Xizan Şîlan

Stockholm