Gurzek Helbest ji dîwana (Dilê Min Ne Dîne) û ( Bêyî pêjna te) ya Helbestvan Rizo Xerzî

Li kolanên evîna te

Welat bi welat

Li gunehên te dipirse

Bajar bi bajar

Diçe serdana evîndarên te

Gund bi gund

Guleyên di sînga te de dijmêre

Çiya bi çiya

Li şewata zeviyên te digere

Şikeft bi şikeft

Textê bûkaniya te radixe

Dar bi dar guliyên te dihûne

Lat bi lat

Dinvîse navên pakrewanan

Sosin bi sosin li bîna evîna te digere

Sorgul bi sorgul

Li xwîna şehîdên te dipirse

Li deşt û çiyayên canê te

Li hênkaya evîna xwe digere

Dilê min ne dîne

Kêlîk bi kêlîk

Temberîka çiya şeh dike

Wî haş dike

Dilorîne

Şiyar dike

Dixeydîne

Hembêz dike

Dinuhrîne

Ne min got …dilê min ne dîne.

 

…………………….

 

Hêvî

Çavên min

Di rê de qerimîn

Gul

Li ser maseya min

Ji serma qefilî

Her ku min ber dilê gulê dida

Bi stiriyên xwe bersiv dida

Gula serhişk

Bawer nedikir

Ez ê dîsa bi tenê vegerim

Hêjî li ser maseyê

Li hêviya te

Pelên xwe

yek bi yek diweşîne

 

……….

 

Qamişlo

 

Hê Qamişloka min a biçûk

Îşev

Tuyê çawa bikaribî

Çavên xwe li şehîdên xwe bigirî

Îşev

Tuyê çawa li ber dilê dayikên şehîdên xwe bidî

Wê îşev Cegerxwînê te çawa di gora xwe de bitebite

Îşev

Mihmed Şêxo wê kîjan strana xwe ji te re biqîre

Wê Efrînê

Çawa xwe bi darên zeytûnan bixemilîne

Wê Kobanê îşev

Çi bersivê bide Arîna xwe

Wê Dêrikê

Çawa bi rûbarî gora Ehmedê Xanê bikeve

Amûdê kezebşewitî

Dê çawa şehîdên xwe razîne

 

Hê Qamişloka min a biçûk

Dayikên te

Li şûna çarikên reş

Keskesor li bejna xwe û şehîdên xwe pêçane

Va xortên te

Sînga xwe dane ber guleyan

Û berê xwe dane keskesora ezman

Va biçûkên te lîstikên xwe avêtine

Hînî marşa Ey Reqîb dibin

Va Amedê sûr e li pişta te

Keziyên te dihûne

Te ji govenda azadiyê re dixemilîne

Wa Hewlêrê şehîd xwe jibîr kirine

Û te dilorîne

Wa Mehabad li Çarçira

Dergûşa te dihejîne

De rabe biçûka dilê min

Hêlîna xewn û xeyalên min

Îro çendî rengên te bedew in

Keskesor çiqas li bejn û bala te tê

 

De rabe bûkê

Bûka binxetê

Berdêliya Kerkûkê

De rabe bûkê

Şînî bi te nakeve bajarê evînê

De rabe şêrîna dilê min

Îro serhildane

 

---------------------

 

 

 

 

Bêyî min

Bêyî min dil ji te hez kir

Bêyî min ziman evîna te eşkere kir

Bêyî min

Gavên min ber bi mala we de diçûn

Bêyî min destê min

Li zingilê deriyê we dida

Lê

Ji qestî

Ji qestî ne te derî  vedikir

 

 

__________________________

 

 

Ev jî çend beşin ji helbesteke ku 50 beşan pêk tê û wekî pirtûk bi navê (Bêyî pêjna te) di sala 2021’ê de ji weşanên Belkî derket.

 

Bêyî te

jiyan dereweke werîs kine

Werîsekî xav e

Di nîvê rê de diqete

 

 

 

 

 

 

 

Bêyî te

Ev bajar mîna parsekekî

Bê mirûse

Ne kes qenciyê pê dike

Ne kesek di rûyê wî de dikene

 

 

 

Bêyî te

 

Ev bajar

Kavilê koxikek mêrîşka ye

Hewiya mirovan lê nayê

û ji zindîweran xalî ye

 

 

Bêyî te

wê xunava gulê

Çawa bê dudilî

Xwe bi ser dêmê pelê xwe de bişemtîne

Bi ser axa tî de

Wê axa tî bi çi hêviyan

Bendewariya xunavê bike

 

Bêyî te

Wê kulîlkên bihara îsal tev

Bê bîn û bê reng bimînin

Ma wê bi çi rûyî

Ma wê ji kê re xwe bi xemlînin?

Bêyî te

Takê rîhanê

Dê nazikiya xwe bi çi re bipîve

Dê bêhna xwe ji ku peyda bike

Gula hinarê

Dê xwe bike rengê hinarkên kê

Şilêra sernixûm

Dê serê xwe li ber delaliya kê bitewî ne

Bêyî te

Jiyan azmûneke têkçûyî ye

Ne têketina wê

Ne jî dûrketina ji wê

Feyde dike

Bêyî te

jiyan goreke bê xwedî

Ya jibîrkirî ye

Ne kesek duayekê li ser dixwîne

Ne jî kesek gulekî datîne ser

Bêyî te

 

 Jiyan nîvco ye

Wekî dilopa dawî ya meyê

Di dawiya şevê de

Ku mirov nîv sermest dihêl e

Bêyî te

karwanê jiyanê

Bêxwedî dimîne û

Dê weledê xwe davêje

Bêyî te

xweza wêrane

Dengê şalûl û bilbilan

ewtîn û reyane

Heyva çardeşevî

Melûl û bê xwedane