HETA KENGÎ ZALIMÊ...XIZAN ŞÎLAN

li ber pencereya bendemanê

qalpaxa çavên min yên hesretkêş

qerimîn

dilê xapînok

di agirê dojeha evîna te de

hate biraştin

çirûskên rûkeniya te ya xweşik

hinav li min şewitand

di keservedana rojên zalim de

lal û gêj bûm

bi gavên şemitok

ber bi bêrîkirina te ve

dipekim

çok li min sist bûn

bêhn li min çikiya

kezeb û gurçik li min heliyan

ewran

di guregura xwe de

qirik li xwe dirandin

asîmana sayî  

firmêskên sor

rijandin

heyvê

şara reş li eniya xwe

girêda

çûkan

ji hêlîna sebirê

fîrar kir

ez

êşa tunebûna te bi janazirav

vedixwim

piştî te

ne navê min

ne bajarê min

ne temenê min

ne cîh û warên min

ne şev û rojên min

û ne jî halê min hal e

fanûsa demên şad

li ser min vemirîn

zelaliya gola xewnên şîrîn

herimîn

ez

pişta birînên qalikgirtî

dispêrim henasa te ya germ

û li ber xwedêyê dilovan

digerim

li nimêja êvarên rengavêtî

ayetên nûraniya awirên te

dixwînim

ava kewserê

bi tasa destê horiyên bihuştê

diyarî te dikim

barana havînên kêfxweşiyê

li baxê hezkirina te

dibarînim

berxên xwe

li zozanên qefesa te

diçêrînim

di kevana birûyên te de

hêlekana zaroktiya xwe

dihejînim

ez

li tenîşta dara gûzê rûdinim

û bi dengê bilûrê kilamên sewdayê

dilorînim

bi tîra bijangên tûj

tevna qedera xwe ya veçirisî

dirêsim

tîrêjên tava rojê

li ber şopa lingên te

radixim

keziyên zîvkildayî

bi pêlên bayê rojava

dihûnim

bi sermestiya lêvên cirifî

xwêdana eniya te ya gewr

radimûsim

sipehîtiya bûkaniya te

bi xeftanê qedîfe

dixemilînim

û li dor şewq û şemala bejna fîdanî

direqisim

êdî

xumxuma kaniya gotinên reben

miçiqîn

dîwarê hevokan

herifî

dengê zengilê bîrhatinan

hate birîn

bêçare

li tenêtiya derûniya xwe

vedigerim

ez ê

hestên wêran

daynim ser balîfa xeman

û hêviyên mişextbûyî

di bin lihêfa xeyalên jankêş de

ramedînim

                     Xizan Şîlan

                     2014-02-12

                     Stockholm