JI RONDIKEKÊ TÛJTIR Û JI MIRINÊ WÊDETIR…Helbest: Ardilan Abdo

JI BO HELBESTVANÊ DILNIZIM XALO EHMED HUSEYÎNÎ

Sibeheke rût

Ji dervî nûçeyeke tal

Giyanê min tiştekî dî hîs nake

Çav û gavên min hatine kilîtkirin

Lehiyeke rondik ew fetisandine

Nuha bêyî dilê xwe destê nûçeyeke tal digirim

Bêyî destê te destê min dide erdê

Ji destên xwe bêrî dibim û bêriya destên te dikim

Li dereweke rast diterpilim

Ji xwe dikevim

Û li ber bayê windabûnekê dadiwerivim

Dîlaneke biqerebalix pirsan di bîra hişê min de dikole

Tirabêlka bîranînan berbi jor ve vaye hildiperike

Min bi min vediçiniqîne

Sibehek ji keçkaniya xwe ketî

Kenê min serjêdike

Êvaran dibin lêvên xwe de gezdikim

Dicûm demê bi diranên xweziyan

Ta ku ji vîna kenê te ayeteke nuh biafire

Li tabloya kenê te dinêrim û bi mirina xwe re dipeyivim

Nûçeya tal reng sor e

Çav sor e

Dil sor e

Xezeba sor çav kor e

Henasên helbestê têne çikandin

De nuha bitena xwe were

Li vir bimîne

Hetahetayê bimîne

Û dilê me bibîne

Kêra bêrîkirinên xwe di kezebê me de biçikîne

Nameya mirinê ji nav me birevîne

Û guliyên helbestê bi destên xwe bilîzîne

Pisk û keziyên Şermola di pirtûka êşistanan de bilorîne

Bagera çîrokên serpêhatiyên xwe carek dî bi ser me de birijîne

Li vir bimîne û me nemrîne

Tembînameyan ji asoyên dûr re

Ji delalên îro û doh re li ser baskên

Êvaran bi girnijîna xwe re bişîne

Hîn pir kêlî hene

Me ew newestandine

Hîn pir kêl hene

Me ew nehejandine

Hîn pir dîlan hene

Me ew negerandine

Hîn pir dastan hene

Me ew neşopandine

Hîn pir çîrok hene

Me ew ji şevan nerevandine

Hîn pir şev hene

Me ew dilandika elendê de nelorandine

Hîn pir xwezî hene

Me ew ji stêrkan re negotine

Û hîn pir dil hene

Te di nava xwe de hilandine

Çavên dil li siya te diger e

Sawirên dûrbûnê me diqutifîne

Di kolanên bendewariyên de rojan bidar veneke

Sernîvişteke bê dad

Bera hêviyên me nexapîne

Li vir bimîne û me nemrîne

***********************